Waarom paarden, wat maakt ze zulke goeie leermeesters?
Paarden zijn meesters in het omgaan met de grote uitdaging waar veel mensen voor staan: deel uitmaken van een groep én trouw zijn aan zichzelf. Als kuddedier zijn paarden hier heel goed in: ze kennen de waarde van het onderdeel zijn van een kudde, ondanks de verschillen die er op individueel niveau zijn. Ook al kunnen paarden niet altijd met elk lid van de kudde overweg, in tijden van bedreiging en nieuwsgierigheid staat het gezamenlijke doel voorop en verenigen ze zich.
Wat het samenleven in de kudde ondanks de verschillen zo succesvol maakt, is dat de interacties tussen paarden zeer authentiek zijn. Paarden kennen geen schaamte zoals wij dat doen als het gaat om je wensen kenbaar maken, in meningsverschillen, of je gedragen op een manier die anderen misschien niet leuk vinden.
Ze leren van de reactie die hun gedrag veroorzaakt en ervaren dat de consequentie van dat gedrag ongewenst kan zijn. Ze zien zichzelf niet als slechte paarden, maar dat hun gedrag soms niet het gewenste resultaat heeft. Grote kans dat zo’n actie in de toekomst niet meer herhaald wordt.
Paarden zijn altijd in het hier en nu, ze maken geen zorgen voor morgen en hebben geen verhalen over het verleden. Ze gebruiken hun lichaam als informatiebron, luisteren naar het gevoel, handelen zo nodig en gaan daarna weer terug naar rust en ontspanning.
Paarden zijn een prachtig voorbeeld hoe je meer in harmonie met jezelf en de wereld kunt leven.
Ze geven je de mogelijkheid je eigen wijsheid te ont-dekken, jezelf te ont-moeten en
jezelf laagje na laagje te ont-wikkelen tot je weer bij jouw Authentieke Zelf bent
De kudde
Waikiki heb ik zelf gefokt en toen we beiden jonger waren, was ze mijn rijpaard. Na een ongelukkige val van haar durfde ik niet meer paard te rijden.
Een bijzarre ervaring, omdat ik al bijna mijn hele leven paardreed. Gelukkig was het verlangen om weer te rijden groter dan de angst en ben ik weer opgestapt. In mijn ontdekkingstoch hoe deze angst los te laten, heeft Waikiki me heel veel geleerd over wat het effect is van hoe jij je voelt op hoe het paard zich gedraagt.
Mijn beide dochters hebben na mij met veel plezier dressuur gereden, gesprongen en ook cross gereden met Waikiki.
Nu ze met pensioen is, is ze weer bij mij teruggekomen als coachpaard. Door de jaren heen heeft ze dat al vaker gedaan.
Begin 2025 heb ik afscheid moeten nemen van mijn twee kanjers Maggie en Aranco.
Zij hebben zoveel mooi werk gedaan in de ontmoetingen met coachees en deelnemers aan de workshops en trainingen. Ze hebben een speciale plek in mijn hart en ik ben onzettend dankbaar voor alle mooie lessen die ze velen gegeven hebben.
Bij de fotos van de kudde mogen ook Otje, Denise en Sterre niet ontbreken.
In de tijd dat we in Dreumel woonden waren ze onderdeel van de kudde en ook zij hebben vanuit hun unieke karakers gezorgd voor veel mooi inzichten.
